چاپ شده در مجله معماری و شهرسازی- شماره 43 و44 دی 1377
هر گاه امتزاج بی معنی عناصر تاریخی از قبیل ستون و سر ستون کورنتین ،قوس قاجاری و سنتوری با سوراخی در وسط آن با استفاده افراطی از ابزار کاری و نقش و نگار همراه شود ،یکی از تیپ های ساختمان های تهران به دست خواهد آمد. فرمول کار بسیار ساده است . یک نمای قرینه با ستون ونیم ستون درست کنید و سپس بقیه کار را به یک سیمانکارخستگی ناپذیر بسپارید تا به طرفه العینی کنگره های تخت جمشید و ستون های آپولون را با نقوش اسلیمی هم زمان کند .
ولی درخشندگی این نماهای سفید و صیقلی که به شیشه های جیوه ای نیز مسلح شده اند ،دیری نمی پاید زیرا با آلوده گی هوای تهران حجم قابل توجهی دوده و غبار در شیار ها وخلل و فرج فراوان این نقش ونگار ها و ابزار کاری ها جمع شده و پس از اولین باران بهاری خطوطی سیاه و کثیف از بالا تا پائین نما کشیده می شوند .ترک های متعددی نیز که معمولا بعد از 2-3 سال روی این نماها پدیدار می شوند ،روند فوق را تکمیل کرده و این ساختمان ها را به آثار باستانی مورد توجه جهانگردان تبدیل می کنند!
آیا بورژوازی تازه به دوران رسیده می تواند بی ریشگی تاریخی خود را در پشت دیواری از عناصر تاریخی مسخ شده پنهان کند؟
بابک شکوفی