چاپ شده در مجله معماری و شهر سازی-شماره 48-49. اسفند 1377
از سال ها پیش بسیاری از سبک های معماری خارجی از طریق انتشار عکس ها و تصاویر نمونه های اصلی شان ،در ایران مورد تقلید قرار می گرفت .بدین ترتیب نوعی از معماری پدید آمد که تنها در سطح پوسته خارجی ساختمان ،تقلیدی ناقص و سطحی از نمونه اصلی محسوب می شد .
در این فرآیند چند کلیشه شکلی و تکنیک نماسازی از روی عکس های نمونه های اصلی استخراج شده و مستقیما و بدون ارتباط با کالبد واقعی ساختمان بر روی نما منتقل می شوند .در نمونه هایی که تصویرشان را می بینید مهمترین تکنیک نماسازی در یک جمله خلاصه شده است: هر چیزی که کج شود خوب می شود! کلیشه ساده شده دیگر عبارت است از روی هم قرار دادن دو شبکه متقاطع غیر هم راستا .در این فضا حضور یک سایبان بی تناسب بر روی ورودی پارکینگ به صرف کج شدن توجیه می شود .
رنگ های تند قرمز و نارجی و طلایی که سعی می کنند یک فریاد درخشان باشند ،بیشتر به یک جیغ تاثر بر انگیز تبدیل شده اند .عمر این معماری ها پیش از آنکه اجرایشان به پایان برسد ،تمام شده است.زیرا کلیشه هایی که در نماسازی سازه ها ی فوق از آن استفاده می شود به سرعت از مد می افتند.
بابک شکوفی