چاپ شده در مجله معماری و شهرسازی- شماره 47-46 آبان 1378
برج های تمام شیشه ای ،از نمونه های رایج ساخت و ساز شهری سال های اخیرا" در تهران به شمار می آیند .دلایل متعددی بساز و بفروش ها را به ساخت این نمونه ها ترغیب کرده است.یکی از مهمترین این دلایل درخشندگی و جلای ظاهری سطوح وسیع شیشه است که می تواند حسی از مدرن بودن و به روز بودن را در میان خریداران این واحد ها به وجودآورد (ساختمان هایی که مثل خارج است!) .دلیل دیگر ،آن است که می توان هر گونه اجرای بد ودیتیل های ضعیف را به سرعت با پرده ای شیشه ای پوشاند و مخفی کرد.
ولی به نظرمیرسد که این برج های تمام شیشه ای برای شهری همچون تهران ،در شرایط فعلی نمی تواند انتخاب چندان مناسبی باشد.زیرا از یک طرف تبادل حرارتی بالای نماهای تمام شیشه ای پاسخ مناسبی به اقلیم بسیار متغییر و غیر معتدل این شهر نیست و به علاوه کنترل آفتاب تند تهران از ورای این سطوح تمام شیشه ای چندان ساده نیست.
درعین حال آلودگی بالای هوا که در موقع طراحی و انتخاب شکل و جنس نما در تهران باید به آن توجه کرد ، به سرعت درخشش و جلای ظاهری این نماها ی شیشه را زایل می کند و به خصوص پس از بارندگی ،خطوط سیاه و کثیفی روی این نماها کشیده میشود (آیا در موقع طراحی ،مکانیسمی برای شست و شوی نما اندیشیده شده است؟).جدا از این مشکلات ساختاری که گریبانگیر برج های شیشه ای (مکعب های شیشه ای)در تهران است،در اکثر نمونه های متاخر ،اجرا های کثیف و روستایی مآبانه سازه و سفت کاری که با پوستهء شیشه ای به ظاهر مدرنی پوشانده شده است ،به چشم می خورد .
ولی اصلا مهم نیست !تنها چیزی که اهمیت دارد ،ایجاد نمایی است که پیش چشمان غیر حرفه ای عامه خریداران جلوه کند ،حتی اگر در این راه دو کاج نوئل شیشه ای را بر فرق نما بنشانیم و به این ترتیب همزمان با پاریس و نیویورک به استقبال ژانویه 2000 برویم.مبارک است!
بابک شکوفی