چاپ شده در مجله معماری و شهر سازی –شماره 55-54- تاریخ اسفند 1378
یکی از راهکارهایی که در معماری موسوم به های تک (HIGH-TECHNOLOGY)دیده میشود ،برهنه کردن بخشی از سازه و سیستم تاسیساتی ساختمان و در معرض دید قرار دادن آن است .
در نمونه ای که در عکس مشاهده می کنید (مرکز کامپیوتر پایتخت) دو خر پای سراسری بزرگ به صورت آشکار روی نما قرار گرفته اند که در نگاه اول ممکن است به نظر برسد بخشی از سیستم سازه ساختمان هستند در صورتی که چنین نیست و این خرپاها به صورت دکوراتیو با ورق ساخته شده و روی نما چسبانده شده اند .به ترتیب نه تنها نقش سازه ای ندارند بلکه باری اضافه بر سازه ساختمان نیز محسوب می شوند.
متاسفانه برخورد مابسیاری از مظاهر غربی تنها توجه سطحی به ظاهر قضایا و تلاش برای ظاهرسازی است( چون حتی تقلیدکامل و دقیق آن برایمان سخت تر است ).
مسئله دیگری که در بررسی این نمونه می توان ذکر کرد ،این است که هر ساختمان در جایگاه شهری خود باید یک حجم کامل باشد و نه فقط نمایی دو بعدی در جوار معبر اصلی ،چه طور می توان ساختمانی را توجیه کرد که یک نمای آن ،های تک است و نماهای دیگرش آجر فشاری شکسته و سیمانکاری کثیف؟
ساختمان فقط یک نما ندارد و همان یک نما هم دکوری موقتی نیست که مجموعه ای از اشکال ناهماهنگ را همراه باتعدادی ماشین رختشویی بدون توجه به کالبد ساختمان روی آن بچسبانیم .